meneer Wateetons gaat naar De Kweker

Vorige week was meneer Wateetons in De Kweker, groothandel in levensmiddelen te Amsterdam. Normaal komt een eenvoudige culi-logger als hij daar niet binnen maar hij was de gast van TIJS, kok op locatie. Meneer bracht er een zeer genoeglijk uurtje door. Het leven is toch ietsje mooier als je de beschikking hebt over honderden soorten worst, kaas en gevogelte. En een 19,2 liter emmer pindasaus. Alhoewel, sociologisch onderzoek toont aan: van veel keuze denkt de mens dat hij gelukkiger wordt, maar dat is niet zo. En dat bleek ook wel een beetje voor meneer te gelden. De hoeveelheid kazen was zo groot dat hij niets wist te kiezen. En moest hij nu een bresse-kip kopen, of een paar kwartels? Een parelhoen of een smient? Meneer Wateetons stond er als verlamd naar te kijken.

Na een paar ferme muilperen van de meer ervaren TIJS (“snap out of it, dammit!“) kwam meneer gelukkig weer tot zichzelf en met hernieuwde koopdrift en een gloeiende wang schafte hij volgende etenswaren aan:

• twee bosjes raapstelen
• een bos schorseneren
• een doosje aardbeien om de lente te vieren
• een bak pastinaken
• een kilo Vitellote Noir aardappels
• een geitenkaas
• een droge worst
• buffelmozarella
• een fles biologische olijfolie

En passant voerde we nog een klein n=1 experimentje uit. Zijn kinderen instinctief bang voor krabben en kreeften? Dochter Wateetons had er nog nooit een gezien. We plantten haar voor de bak met kreeften. Het antwoord luidt volmondig: neen. Sterker nog: “Kreeften lief”, mompelde ze toen we haar na tien minuten eindelijk konden verwurmen weer verder te gaan winkelen. Gelukkig zag ze verderop de vader van Bambi. Althans z’n hoofd, aan de muur.