Een varken erin, een varken eruit

Van al de vele wijzen lessen die mijn moeder zaliger me heeft geleerd is bovenstaande toch wel degene waar ik het meest aan heb gehad in mijn leven. Dus met een vriezer vol met Berkshire was het de hoogste tijd om afscheid te nemen van onze Ibérico. Slechtst één rol was nog voor hem weggelegd, het creeren van een bouillon. Geen sinecure, verzeker ik u, meneer heeft maar weinig pannen waar hij een poot van een meter in kwijt kan. Geen één zelfs, welbeschouwd. Maar het bouillonnetje mocht er desondanks zijn: diep bruin van kleur, rijk van smaak, tot pudding gegeleerd en met een vetlaag van drie centimeter.

Dat was de Ibérico ham. We hebben er van genoten en vele van onze gasten evenzo. En wat wil het toeval: overmorgen vliegen we naar Spanje.