Liever geen Livar

Meneer had een pasje maar hij deed er niks mee. Eeuwig zonde natuurlijk. Dus op een mooie zaterdag stapte meneer in de olijfgroene wateetons mobiel, en na 5 minuten vruchteloos starten toog hij richting de Hanos. Daar bleek dat meneer’s inactieve pashouding de Hanos hofhouding dusdanig had teleurgesteld dat ze niets meer van hem wilde weten. Zijn pasje was niet meer geldig. Nadat meneer zich als dé meneer Wateetons (‘master of camembert & killer of pigeons’) had geïdentificeerd mocht hij toch naar binnen.

Het is een mooi ding, de groothandel. Meneer schreef er al eens eerder over. Ook schreef hij toen over de verlammende werking van al die keuze. Dat was nu wederom het geval. Na een half uur stond op zijn kar (berekend op 400 kratten bier en twee ossen) één witschimmelkaasje.

Hij besloot maar een mooi stuk vlees te kopen. Om langzaam te garen op de zondag. Niets burgerlijks is hem vreemd. Maar het mooie vlees was verschrikkelijk duur en zijn portemonnee was verschrikkelijk leeg. Na lang speuren trof hij dan toch een betaalbare homp aan. Van Livar, het kloostervarken. Dat wilde hij wel eens proeven. Ook verschrikkelijk duur, natuurlijk. Alleen de nek, die ging nog wel. 11 euro per kilo. Dan maar een varkensnek.

Het was wel een mooie varkensnek. Prachtig dooraderd. Op zondag sneed meneer hem door de helft en braadde een deel aan. Het andere deel bewaarde hij voor de worst. Het aangebrade stuk varkensnek plaatste hij op een bedje van zuurkool, ui en venkel, in een braadpan.

In de oven, 100 graden, 5 uur lang.

5 uur later was de kerntemperatuur zo’n 80 graden. Na een half uurtje gerust te hebben (zowel het vlees als meneer waren er maar moe van geworden) sneed meneer zijn nek door.

Prachtig. Zachtroze en sappig. Enkele plakken werden bevallig naast hun zuurkoolbedje gedrapeerd. Mevrouw Wateetons was niet weinig onder de indruk van het schouwspel op haar bord. Ze proefde. “Sappig” zei ze “en heel zacht. Maar het smaakt een beetje gewoontjes, naar varkensvlees.” Meneer nam geschrokken ook een hapje. “Sappig” beaamde hij “en heel zacht”. Maar inderdaad. Livar varkensvlees smaakt gewoon naar kiloknaller varkensvlees.