Komop konijntje, het is je dag vandaag

Op de foto bij de vorige post ziet u drie konijntjes. Twee waren makkelijk te spotten, maar rechtsboven aan de bosrand zit er nog een.  Meneer heeft ze even voor u omcirkeld. Maarrr, dat zijn ze niet allemaal. Rond het buitenhuisje van de Wateetonsjes bivakkeren plots vijf konijnen. Mogelijk zijn het er zelfs meer. En wat schetste onze verbazing: ze lopen niet weg. Als je ze een beetje rustig benadert blijven ze vrolijk knabbelen aan hun paardenbloemetjes. Sommige lieten zich zelfs aaien. Het koddige aanzicht van de, waarschijnlijke, moeder doet vermoeden dat zij een ontsnapt tam konijn is. Het feit dat ze dochter Wateetons toeliet haar ruwhandig te betasten en er geen probleem mee had dat meneer een beetje aan haar oren trok sterkte ons in ons vermoeden.

Grappig hoor. Maar nu?

U  begrijpt dat meneer zijn kruisboog uit het vet wilde halen. Maar hij werd hierin geremd door een aantal factoren:

• de onsportiviteit van het met je rechterhand schieten van een konijn dat je met je linkerhand aan het aaien bent
• een stukje weekhartigheidsgebeuren, iets doodmaken dat je net vertederd geaaid hebt is lastig
• mevrouw Wateetons: zij heeft een zwak voor alle dingen donzig, en voor konijnen in het bijzonder
• schoonfamilia Wateetons, de feitelijke eigenaars van het buitenhuisje en omliggende waterschapsheuvels; zij blijven liever in de veilige veronderstelling dat vlees groeit in plastic bakjes in de supermarkt.

Wat moet meneer doen?