Nrc.next week: shaken of stirred

(meneer staat deze en volgende week dagelijks in nrc.next)

We zijn deze hele week aan de drank. Maandag en dinsdag leerden we hoe je water in wijn verandert en gisteren deelden we vijf brooddrank en twee schelvispekel tot een grote hoeveelheid, althans een hoog percentage, alcohol. Vandaag gaan we van de ene drank de andere maken: cocktails, drankjes naar mijn hart. Ik begon mijn alcoholistencarrière op 16-jarige leeftijd niet zoals mijn klasgenoten met bier of Shandy, maar met felgekleurde en mierzoete cocktails met namen als Sex on the Beach en Banana Cow. Ik stond onder de brug jaren bekend als de ‘chickdrinkdrinker’. En hoewel ik inmiddels een wat volwassener smaak heb ontwikkeld laat ik mijn 20 jaar oude single malt whisky nog altijd bij voorkeur serveren in een uitgeholde ananas met een parapluutje.

De Mojito, bestaande uit rum, suiker, suikersiroop, limoensap en munt, geldt als de eerste cocktail ter wereld. Het recept stamt uit de 16^e eeuw en was toen populair onder Cubaanse zeemannen. Echt populair werden cocktails pas in de 19^e eeuw. Gin-tonic stamt bijvoorbeeld uit die tijd. Hij werd ontdekt in Brits-Indië, waar kininewater (een anti-malariamiddel) dankzij gin drinkbaar werd gemaakt. Als men nou vroeger in Nederland ter bevordering van de smaak wat jenever bij de levertraan had geschonken, wie weet wat voor Hollands mixdrankje we dan tegenwoordig zouden drinken. Hips Holland Hips. De jaren ’50 van de vorige eeuw betekende de opkomst van de zoete cocktails. Klassiekers als Piña Colada (witte rum, ananassap en kokosmelk), de Tequila Sunrise (tequila, crème de cassis en sodawater of tequila, sinaasappelsap en granaatappelsiroop) en de Mai Tai (rum, ananassap, sinaasappel- en/of limoensap en munt) stammen uit deze tijd. Over de herkomst van de cocktail der cocktails, de Martini is men het niet eens. Mogelijk is deze, evenals de boekdrukkunst en Brazilië, meerdere keren ontdekt. Hét Martini-recept bestaat evenmin. Er zijn meerdere kookboeken volledig aan Martinirecepten gewijd en die bevatten zelden minder dan 200 recepten. De basisingrediënten zijn in ieder geval gin en vermout. Aardig is dat de verhoudingen hiervan nogal verschoven zijn over de tijd. Waar men oorspronkelijk 1:4 schonk, is de standaard nu ongeveer 4:1. Maar de liefhebber van een waarlijk droge dry martini vindt een glas pure gin waar de barkeeper slechts beetje van de zojuist door hem gedronken vermout overheen ademt pas dry genoeg.

Ingrediënten voor een klassieke Martini