Wadwadwad, wad wil je doen dan?

Iets Stoers doen, iets Mannelijks. Watpleegtons (m, 13) is maar eens per maand in huize Wateetons. Leren autorijden, check. Klimmen, check. Karten, check. Winterkamperen, check. Dit weekend reden we daarom naar Groningen. Terwijl dochter en mevrouw Wateetons ohenahde bij de zeehondjes trokken Pleegt en meneer hun laarzen aan en kraag omhoog. Wadlopen. Winterrrrr-wadlopen, mensen. Twee uur, een beginnerstochtje volgens de gids, door het slik en over eindeloze zandvlakten waar de wind giert en het februariwater striemt. Mooi en indrukwekkend. Zelfs, of zeker, als je na tien minuten al twee keer op je muil in de modder gevallen bent en je de eerste golven over de rand van je laarzen voelt klotsen. Die  half gevulde plastic tas met zelfgeraapte oesters, kokkels en mosselen maakt een hoop goed. McDonalds onderweg naar huis en een stevige schelpdier-op-een-bedje-van-zeezandsoep des avonds. Kroon op je dag. Maar helaas, stoer of niet Watpleegtons durft het niet te proeven: “elke keer als ik bij jou iets nieuws eet ben ik de volgende dag ziek.”
Toch een beetje trots.