Mandoline en de vliesdunne flintertjes

Wat een fijn apparaat. Meneer ontdekte het tijdens het laatste improvisatiediner bij Caulils. Vliesdunne plakjes sneed het van álles. Fraaie flintertjes die het zowel geweldig deden op het bord, als in de mond. Een mandoline moest meneer hebben. Dus toen een week later Kookpunt hem verzocht eens kostenloos in hun webwarenhuis te winkelen wist Wateetons wat hij wilde.

Kookpunt. Toen meneer Rotterdammer was (lang geleden, aan niemand doorvertellen) kende hij deze winkel al als het culinaire walhalla. Een half jaar geleden kwam hij er weer eens, om een workshop te geven. Zijn eigen accent was verdwenen maar Kookpunt bleek het walhalla, onverminderd. Als vanouds liep hij kwijlend langs de Rotterdamse Rekken, om uiteindelijk thuis te komen met een houten lepel en kilo poedersuiker.

Dat zit zo, meneer kan niet tegen grote winkels. Het enorme aanbod, het is.. overweldigend. Verlammend. Function overload. Iedere keer weer. Uiteindelijk loopt hij dan verdwaasd met een pak meel of één servetring het pand uit en besluit zijn pizzaoven, keukenmachine of anderszins maar gewoon thuis online te bestellen. Gelukkig kan dat ook: kookpunt.nl.  Een tamelijk geweldige website zelfs. Enorm uitgebreid, met zo’n beetje het volledig assortiment uit de fysieke winkel. Van sapcentrifuges, foodprocessors en grillpannen via Japanse messsen tot Kitchenaid accessoires, siliconen bakvormen en topkookboeken. Met uitgebreide informatie over het product en reviews van klanten. Dat scheelt je toch weer mooi een medewerker aanschieten. Of een andere klant, in de hoop dat die jouw grillpan of pak poedersuiker toevallig al heeft gebruikt. Die reviews moeten nog een beetje gaan lopen, overigens. Twee dagen later was hij binnen, verzendkostenvrij (want boven de 20 euro) en met een gratis recept van het een of ander in de doos.  Meneer’s mandoline, met authentiekerige Japanse tekentjes, een vlijmscherp mes en drie opzetstukjes om in toenemende dikte te raspen. Had ik al gemeld dat het mes vlijmscherp was? De komkommer, wortel en knolraap flinterdunde als een malle. Fijn opgemaakte borden leverde het op, evenals intense smaakervaringen. (Maar, alas, zelfs flinterdun blijkt knolraap niet te vreten). Mooi apparaat, en wat betreft meneer preciezer dan een dunschiller en sneller inzetbaar en dunner snijdend dan een keukenmachine. En met enige trots kan hij vertellen dat hij na twee weken gebruik nog al zijn vingertoppen heeft. Eat that, Rick Stein.