ooooooooh pizza

De vogeltjes staan in bloei, de bloemetjes kwinkeleren bij opstaan in het rode ochtendlicht, tijd om buitenhuisje Wateetons uit haar winterslaap te halen. Buitenhuisje Wateetons, alwaar ook meneers pizzaoven resideert.

Meneer’s laatste afdekpoging had de winter overleefd. Vermoedelijk vanwege een gebrek daaraan. De pizzaoven had dus goed kunnen drogen, en zo voelde hij ook. Droog. De vermiculliet voelde zelfs kartonnerig. Meneer had geen tijd om te klussen, er moesten zwembaden bezocht  en spinrag verwijderd worden. Maar een fikkie stoken kan er altijd tussendoor. En dus haalde meneer een kruiwagentje hout, een aanmaakblokje en een lucifer en binnen enkele minuten rookte de schoorsteen als vanouds. Zelfs toen het vuur oplaaide bleef alle rook netjes uit de schoorsteen komen, in plaats van uit de deur. Meneer was daar best een beetje trots op. En oplaaien deed het. Met een kruiwagen vol is veel mogelijk. Meneer stookte zijn oven hoger op dan ooit tevoren. Zo hoog dat hij hulpmiddelen moest inzetten om de stukken hout op het vuur te leggen (lees: bovenhandse worp met aanloop, en een bezemsteel). Op het laatst kon hij zijn hand nauwelijks meer voor de ingang houden. Er werden wel scheurtjes zichtbaar in het vermiculliet. Die zaten er al, maar werden wat breder tijdens de stook. Met name de aansluiting tussen deurboog en het vermiculliet vertoonde een forse naad waar ook wat rook uit kwam. Meneer maakt zich er maar niet al te veel zorgen om. Scheuren zijn onvermijdelijk, chamotte staat bekend om zijn geringe, maar niet nul, uitzetting en vermicullietcement geeft nu eenmaal niet mee.

En toen was de oven dus heet, meneer schoof alle gloeiende kolen naar de rand en bedacht zich dat hij er misschien beter aan had gedaan wat pizzadeeg voor te bereiden. In de gauwigheid die ochtend had hij in de supermarkt wel een goedkoop pakje broodmix meegenomen in de vage veronderstelling dat hij zijn oven wel heet, maar niet pizzaheet zou maken. Vooruitkijken is niet echt zijn ding. Dat deeg was gerezen. Snel duwde meneer het in een vage, veel te dikke, pizzabodemvorm, sneed een tomaatje in plakjes, en kwakte die met wat stukjes kip en de goedkope (kill me) goudsalami van dochter Wateetons op het volkorendeeg en mikte deze op de hete stenen. Twee a drie minuten later was de pizza klaar. Gruwelijk verbrand aan de kant die dicht tegen de kolen had gelegen, en aan de bovenkant ongaar en al met al totaal niet te vreten.

Maar hij kwam uit meneers oven.

Wat heeft meneer nu geleerd, lieve kinderen

• de oven werkt
• het kost ca 2,5 uur en een kruiwagen hout om de oven van nul naar volle oorlogssterkte te krijgen
• de temperatuur weet hij niet, hij had (vooruitkijken) geen thermometer bij zich
• de kolen moeten niet te dicht bij zijn pizza liggen, of andersom. Meneer moet ze misschien meer naar de zijkant verplaatsen. Hij heeft maar een klein oventje.
• goudsalami, nee
• bruin brood, ook nee
• je plastic zeil te dicht bij de schoorsteen leggen: evenmin nee

De temperatuur van de oven daalde wel snel. In de pizzaoven van Il Pecorino kun je, na een avond pizza’s bereiden, de volgende middag nog broodjes bakken. Nu moet aangemerkt dat a. meneer nog geen deur heeft, b. meneer geen hele avond pizza’s bakte maar om een uur of 5 al geen hout meer toevoegde. Maar toch. Verder was er het afwerkdingetje en de scheuren. Scheuren zijn vrijwel onvermijdelijk als meneer straks zijn koepel gaat afpleisteren. Geen ramp, maar het regent ook wel eens op de Veluwe, en het vriest er. Meneers koepel is dan aan de elementen overgeleverd. Dat zeiltje maakt hem ook niet mooier. Een dakje dan misschien? Meneer’s bodemplaat is te klein voor vier gemetselde pilaren (vooruitkijken), maar met wat creativiteit zou dat nog wel lukken. Maar de snelle warmtedaling zit hem ook dwars. Meer isolatie zou daarvoor de oplossing zijn. Meneer denkt momenteel dus aan een huisje, om zijn oven heen. Zo dat alleen de deur nog zichtbaar is en de schoorsteen door het dak steekt. En dat huisje dan helemaal volstorten vermiculliet. Meer isolatie, geen gedoe met regen, geen gedoe met afpleisteren en scheuren.

Hij hoeft zich ook in 2014 niet te vervelen.