Je probeert eens wat: Skyr

Zeker vier keer zo dik had het kunnen worden, meneers aankomende fermentatieboek; alle Mix and Match experimenten die hij nog had willen doen, de eindeloze reeks gefermenteerde mais- en rijstdranken uit Afrika en Azië die hij had kunnen beschrijven. Alles is fermenteren. Maar met 72.000 woorden is Over Rot zo al bijbelesque genoeg. Dus komt hij af en toe iets tegen dat niet in zijn boek vermeld staat, zelfs in de supermarkt. Zoals Skyr. Dit van oorsprong Ijslandse zuivelproduct (dat nóg oorspronkelijker uit Noorwegen komt) wordt bereid uit magere melk dat na een korte periode van koken (90-95 °C) een uur of 5 fermenteert bij rond de 40°C, waarna het gedurende een etmaal uitlekt. De bacteriën verantwoordelijk voor de verzuring zijn onze yoghurtvrienden Streptococcus salivarius subsp. thermophilus en Lactobacillus delbrueckii subsp. bulgaricus. Het uitlekken en het drupje stremsel die Skyr zijn stevigheid geven doet dan weer denken aan de productie van kwark. Er zit vrijwel geen vet in, behoorlijk wat eiwit (12%) en net zo veel suikers als de meeste andere zuivelproducten (3%). Arla verkoopt het in Groot Brittanië, Duitsland en sinds kort staat het dus ook in onze supermarkten. Meneer kocht het bij zijn Jumbo, waar ze alleen de honingversie hadden, maar zag later dat Albert Heijn meerdere soorten verkoopt waaronder naturel. Maar, meneer, vertel vertel: hoe smaakt het?

Meneer noteerde het volgende in zijn opschrijfboekje:

Kwarkdikte. Verder heel mild, weinig zuur. Beetje hangopperig. Voor 0% vet wel behoorlijk vol mondgevoel. Sterke honingsmaak, wat overheersend eigenlijk.  Mwoah.

Al met al vond hij er niet veel aan. Een beetje saai en braaf. Hij blijft hopen dat zijn Jumbo binnenkort Dawadawa verkoopt.