Filmpje: msemmen maken

Meneer Wateetons reist momenteel door Marokko. Van de kust waar hij in Agadir ‘s avond in zijn t-shirt op een terrasje zit, tot de kale en hoge anti-atlas waar hij hopen sneeuw moet ontwijken en ‘s ochtends zijn voorruit met zijn bankpas ontdoet van ijs. Hij heeft zich qua kleding schandelijk slecht voorbereid, zodat na een week zijn enige twee lange broeken even krokant zijn als de Marokkaanse koekjes die hij eet.

Overdag reist hij en geniet hij van de ongerepte natuur, de eindeloze variatie aan steen en rots, om ‘s middags op de plek van bestemming aan te komen. Meestal niet meer dan een dorpje, een stenen oase. Een uur voor aankomst trekt hij zijn telefoon en probeert een slaapplek te vinden. Liefst onder de 25 euro en met wifi en ontbijt. AirBnB, hotels.com, booking.com, ebookers.ie, agoda, trivago. Een uitdaging de meestal het volledige uur in beslag neemt. Het is onderdeel van het budget avontuur: de haren in het bed, het slechts zelden verwarmde water, de consequent onverhitte kamers. De Wateetons bus wordt gemist.

Het ontbijt maakt meestal een hoop goed. Geen nacht zo gebroken of knisperend vers gebakken msemmen met honing recht de nek en opent de ogen voor de dag van natuurschoon die weer volgt.

Msemmen, of rhgaif zijn een soort Marokkaanse pannekoeken. Crepes worden ze genoemd door de dames die ze op tafel zetten, of langs de kant van de straat bakken. Veel olie, veel koolhydraten. Zacht van binnen, maar wanneer net gebakken heerlijk knisperend van buiten. Het deeg wordt gevouwen zodat het wel wat weg heeft van bladerdeeg. Lekker kleffe bladerdeeg. Vers zijn ze het allerlekkerst. Meer dan een dihram of 3 of 4 -dertig tot veertig cent- betaal je er op straat niet voor. Meneer at ze zowel hartig als zoet – of neutraal eigenlijk -.

Deze mevrouw in dit filmpje verkocht ze langs de straat in Taroudant, en liet meneer haar filmen.

Recepten voor msemmen vind je onder andere op Marlucia travel en kookmutsjes.