Welke Marokaanse streetfoods probeerde meneer Wateetons nog meer?

“Goedkoop (tot 100 dihram)”, daarmee begint de sectie Uit Eten in de reisgids over Marokko die vriendin en meneer Wateetons bij zich hebben. Die lachen daar smakelijk om als ze hun buikje ‘s avonds rond gegeten hebben met een kommetje slakkensoep, een kruidige msemmen, een paar gefrituurde visjes en een paar koekjes toe. Voor 20-30 dihram, twee tot drie euro.

Samen.

Het is trouwens dezelfde reisgids waarin de goedkoopste overnachtingen beginnen bij €45, en die waarschuwt dat ‘s avonds met de auto door Marokko rijden ‘pure zelfmoord’ is. We slaan hem nog wel een keer open als we bang, oud (en rijk) zijn.

Meneer en vriendin eten in Marokko ‘s avonds het liefst streetfoods. Goedkoop, lekker, gevarieerd en alom aanwezig. Wel even wachten tot de avond valt. Overdag koop je eenvoudig iets langs de kant van de weg bij een vast kraampje, na zessen verschijnen ook de losse karretjes.

Hieronder een lijstje van enkele streetfoods die meneer en vriendin probeerden, inclusief de kans dat je die tegen gaat komen de volgende keer dat je in Marokko bent en meneer en vriendins subjectieve oordeel:

Msemmen

Hartig met kruiden of plain. Na één van deze heerlijke pannenkoeken zit je direct vol. Groene of rode stippeltjes erin zijn je enige groente en op eiwitten hoef je ook niet te rekenen. Vet des temeer. Meestal een vast kraampje. Het lekkerst zijn ze als je direct voor je worden gevouwen en gebakken.
Frequentie: zeer hoog
Wateetons Waarde: 9

Slakken

Marokkaanse slakken, ook wel babbouche of ghlal genoemd, zijn vooral populair in de winter naar het schijnt. Wij zien ze overal en de kraampjes zijn heel populair. Verkopers koken de slakken in potten met heet water, zout en kruiden. Na het koken worden de slakken in kleine kommen geserveerd met hun bouillon. Een tandenstoker is het hulpmiddel bij uitstek om het diertje uit zijn witte en bruine schaal te halen. Meestal krijg je er nog een gratis glaasje bouillon bij. 30 of 40 cent later en aanmerkelijk aangesterkt loop je weer verder.
Frequentie: zeer hoog
Wateetons Waarde: 7

Broodje vleesch

Meneer en vriendin zijn er in het laagseizoen. Dat betekent dat veel restaurants gesloten zijn of anderszins treurig. Bij gebrek aan andere streetfoods is er altijd nog het broodje vlees als laatste toevlucht. Het assortiment bestaat meestal uit op houtskool geroosterde kip of merguezworstjes. Soms ook kofte en een enkele keer blijkt die uit sardientjes te bestaan. Roosteren kunnen ze niet echt. Het vlees is al snel of ongaar of flink verbrand. Je kiest je aantal spiesjes of worstjes en deze worden in een half broodje geprakt met naar wens tomaten-ui saus en pittige pepersaus. Voor de zekerheid prakt de verkoper nog iets langer. Dat doet een worstmakershart pijn. Prima comfortfood hoor. Het vult, het is goedkoop en het is smakelijk maar ons ging het al snel tegenstaan omdat het overal waar we kwamen exact hetzelfde was. Ondanks het ongare gevaar hebben we een buikloop weten te voorkomen. Hoe dat met darmkanker zit zien we over 20 jaar wel.
Frequentie: zeer hoog
Wateetons Waarde: 6

Gefrituurde vis

Zowel in het binnenland als – iets vaker- aan de kust vind je tentjes met gefrituurde vis. Meestal zijn het geen kraampjes, maar vaste stalletjes met zeer basale zitmogelijkheden. Sardientjes, kleine tongetjes, garnalen, wijtingtjes. Ze gaan in een licht paneer en vervolgens in de frituur. Het lekkerst is als dat voor je neus gebeurt, maar veel kraampjes hebben hun vissen al voorgefrituurd klaar liggen. Je geeft aan dat je voor 10 dihram vis wilt en krijgt een bordje of zakje waar je met z’n tweeën genoeg aan hebt.
Frequentie: gemiddeld.
Wateetons Waarde: 8

Kikkererwten(soep)

Het bonen-equivalent van de slakken: kikkererwten in een sterke bouillon. Soms met wat linzen erin. Beetje vermicelli. Een soort ongebonden harira. Sowieso zijn ze dol op kikkererwten. Je kunt ze ook geroosterd of gefrituurd in een puntzakje kopen als snack. Zout en natuurlijk komijn erop. Vaak kun je op hetzelfde stalletje ook gekookte tuinbonen, in vel, kopen.
Frequentie: Hoog
Wateetons Waarde: 6

Donuts en chips

Een grote pan olie, een paar stokjes en een bord met suiker. Twee minuten en 10 cent later ben je de eigenaar van een loeihete donut, sfenj genaamd. Direct opeten want een half uur later zijn ze al een stuk minder lekker en de volgende dag zijn ze echt niet meer te doen. Wie wat bewaart die heeft wat gaat niet op. In de pan ernaast – gelukkig – bakken ze vaak chips. Op de temperatuur letten gebeurt niet echt en ook hier geldt dat ze zodra ze de olie hebben verlaten de kwaliteit achteruit holt. Handgefrituurd klinkt lekker, maar geef ons maar een zak ribbelchips van Lays.
Frequentie: gemiddeld
Wateetons Waarde: 6