1000 jaar vleesvervangers

Er was een tijd dat Meneer Wateetons elk faux vleesproduct uitprobeerde. Nieuwe nepvlees hamburger? ‘Toch even proberen.’ Eerste vegetarische ‘steak’: ‘reuze benieuwd wat ze ervan gebakken hebben’. Vegan worstje mét ‘darm’, interessant. Niet om af te kraken, niet om obligate ‘als je geen vlees eet waarom moet je dan zo nodig nepvlees’-redenen, maar gewoon, uit nieuwsgierigheid. Soms was het bagger, soms was het goed.

Inmiddels kan hij het nauwelijks meer bijhouden. Dat kan zijn leeftijd zijn. Maar ook het feit dat de vegavleesproducten sneller in de schappen verschijnen dan Meneer kan verteren, laat staan beschrijven. En hij maakt al zoveel slordigheidsfoutjes. De afgelopen Culiperslunch bestond voor misschien wel de helft uit vegan producten en vleesvervangers. De promobox met producten die hij eens in de paar maanden krijgt van PR bureau Kroon op het Werk: vleesvervangers galore, met oa. de redelijk goede producten van Meatless farm en Blue Butcher. Zelfs Stegeman heeft zich, blijkens de foodybox, op de vervangers gestort. Hun product: een groenteburger. Jawel, zo eentje die je in 1992 voor het eerst op je bord trof. Met maiskorrels erin, zeg maar. Innovatief en smakelijk als altijd, daar bij Stegeman.

Drieduizend jaar geleden werd er ook al geprobeerd om vlees na te maken met plantaardige producten. Niet helemaal van het technisch niveau van vandaag de dag, maar de ‘vleesvervanger’ was al ruim voor 1992 populair. Grist laat het zien in een geinig, hapklaar filmpje dat niet meer dan 2 minuten van je tijd in beslag neemt. Precies de tijd die je nodig hebt om één kant van een groenteburger bruin bakken.