Sinds 2006 schrijft Meneer Wateetons over eten op zijn culinaire blog. Bijna 15 jaar content. 3000 posts, 30k bezoekers per maand. Eén Meneer.
Meneer is terug in het land. Hij slaap alweer bijna door, is twee keer naar de sportschool geweest en even zo keer nat geregend. Met alle kracht probeert hij het vakantiegevoel vast te houden. Bijvoorbeeld door nog een weekje Thais te koken. Daar zal hij hier verslag van doen. En door dagelijks de foto’s van al die geweldige maaltijden terug te kijken. Met een traantje in zijn oog-, en birdeye chili in zijn mondhoek.
Drie weken in Azië en dan, op de laatste dag,
Meneer vindt een verse kokosnoot en opent hem met behulp van koloniaal mimespelen.
Een iets makkelijkere ‘maar wat is het’ vandaag. Denkt meneer.
Dat veldje dus, daarachter. Wat is het? Het antwoord: het
Meneer trof ze voor het eerst in Bangkok’s Chinatown. Op Koh Chang waar hij thans bivakkeert worden ze langs de kant verkocht en er viel er één van de boom bijna op zijn hoofd. Dan kun je er niet omheen, dan doe je een Doerian.
Streetfood extravaganza in Chinatown, Bangkok. Vanaf een uur of 9
Meneer heeft inmiddels China verruild voor Thailand. Daar liet hij – vers uit het vliegtuig en de waarde van de bath nog niet helemaal scherp op het netvlies, zich oplichten met dit bordje.
Op de wetmarket in Shanghai trof meneer ze. Vaak over gehoord, nooit in het echt gezien: het duizendjarig of century egg. Nooit geproefd dus ook. Say no more!
Als je er erop let zie je ze plotseling overal in Shanghai. Witte kastjes aan de muur, met een melkfles erop. Maar wat is het?
Meneer is in Shanghai. Daar ziet, hoort en ervaart hij dingen die hij graag met u deelt. Willekeurig natuurlijk.
Na twee dagen darmen was meneer Wateetons wel weer toe aan wat anders. Hij ging op ontbijttour . Gewoon zes keer ontbijten achter elkaar in drie uur. Je bent maar één keer in Shanghai.
Drie weken in Azië en dan, op de laatste dag,
Een iets makkelijkere ‘maar wat is het’ vandaag. Denkt meneer.
Meneer trof ze voor het eerst in Bangkok’s Chinatown. Op Koh Chang waar hij thans bivakkeert worden ze langs de kant verkocht en er viel er één van de boom bijna op zijn hoofd. Dan kun je er niet omheen, dan doe je een Doerian.
Meneer heeft inmiddels China verruild voor Thailand. Daar liet hij – vers uit het vliegtuig en de waarde van de bath nog niet helemaal scherp op het netvlies, zich oplichten met dit bordje.
Als je er erop let zie je ze plotseling overal in Shanghai. Witte kastjes aan de muur, met een melkfles erop. Maar wat is het?
Na twee dagen darmen was meneer Wateetons wel weer toe aan wat anders. Hij ging op ontbijttour . Gewoon zes keer ontbijten achter elkaar in drie uur. Je bent maar één keer in Shanghai.
Culinaire alleskunner Meneer Wateetons geeft verschillende gezellige en humoristische workshops waar je daadwerkelijk wat van opsteekt. Keuze uit meer dan dertig onderwerpen. Te boeken als bedrijfsuitje, voor vrienden of schrijf je in voor één van de workshops die voor de komende maanden in de agenda staat.
Al Meneers blogberichten in een archief. Hoe mooi wil je het hebben?
