Maar meneer, wat doet u nu: gummibeertjesworst
Deze week kwam alles bij elkaar, een kilootjes vlees over, een vage herinnering in de snoepsectie van supermarkt en een staat van algehele geestesvertroebeling: gummibeertjes worst.
Sinds 2006 schrijft Meneer Wateetons over eten op zijn culinaire blog. Bijna 15 jaar content. 3000 posts, 30k bezoekers per maand. Eén Meneer.
Deze week kwam alles bij elkaar, een kilootjes vlees over, een vage herinnering in de snoepsectie van supermarkt en een staat van algehele geestesvertroebeling: gummibeertjes worst.
Waarin meneer tapai maakt, rijstalcohol die je kunt eten, en een oppasplant sloopt.
Het zal één glaasje komboecha of rijstwijn te veel zijn geweest, maar op een avond dacht meneer: wat gebeurt er eigenlijk als je worststarters bij melk doet?
Meneer trof ze voor het eerst in Bangkok’s Chinatown. Op Koh Chang waar hij thans bivakkeert worden ze langs de kant verkocht en er viel er één van de boom bijna op zijn hoofd. Dan kun je er niet omheen, dan doe je een Doerian.
Meneer heeft inmiddels China verruild voor Thailand. Daar liet hij – vers uit het vliegtuig en de waarde van de bath nog niet helemaal scherp op het netvlies, zich oplichten met dit bordje.
Op de wetmarket in Shanghai trof meneer ze. Vaak over gehoord, nooit in het echt gezien: het duizendjarig of century egg. Nooit geproefd dus ook. Say no more!
Uw razende rectumreporter is onderweg naar Shanghai om zich op op uitnodiging van de wereldwijde marktleider Van Hessen te darmverdiepen. Leren hoe de weg tussen de dood van het varken en de worstomhulsel die hij verkoopt, gebruikt en waar hij over schrijft precies verloopt.
Meneer maakt zijn eigen hotpoeder. Gefermenteerd en gemaakt van louter groente en fruitafsnijdsels. Hartstikke no waste. Hartstikke hot.
No waste – mooi en belangrijk, schrijft meneer Wateetons met een koelkast vol over de datum voedsel. Mea culpa, yo. ‘t Is bepaald moeilijker in de praktijk dan in theorie. Deze Japanse onderzoekers creëren koji van restanten van tofubereiding en maken er cupcakes en dolfijnen vissaus van. Helden!
Meneer maakt cotechino, warme Italiaanse worst met zwoerd. Met een fijn glibbertje.
Ondanks de Franse naam doet deze ‘ham’ erg Auffschnitterig aan. Duitsers zijn – net als wij- dol op stukken grof vlees in een fijne farce. Om hen nog meer te plezieren hebben we ook de kruiderij wat opgeduitst. En er rundvlees aan toegevoegd zodat het de naam al helemaal niet meer waardig is. Maar téring, wat is ze mooi en lekker.
Om redenen waarover meneer u nog wel eens vertelt had hij plotseling drie kippen in huis. Ze zien er totaal anders uit. Maar hoe smaken ze?
Waarin meneer tapai maakt, rijstalcohol die je kunt eten, en een oppasplant sloopt.
Meneer trof ze voor het eerst in Bangkok’s Chinatown. Op Koh Chang waar hij thans bivakkeert worden ze langs de kant verkocht en er viel er één van de boom bijna op zijn hoofd. Dan kun je er niet omheen, dan doe je een Doerian.
Op de wetmarket in Shanghai trof meneer ze. Vaak over gehoord, nooit in het echt gezien: het duizendjarig of century egg. Nooit geproefd dus ook. Say no more!
Meneer maakt zijn eigen hotpoeder. Gefermenteerd en gemaakt van louter groente en fruitafsnijdsels. Hartstikke no waste. Hartstikke hot.
Meneer maakt cotechino, warme Italiaanse worst met zwoerd. Met een fijn glibbertje.
Om redenen waarover meneer u nog wel eens vertelt had hij plotseling drie kippen in huis. Ze zien er totaal anders uit. Maar hoe smaken ze?
Culinaire alleskunner Meneer Wateetons geeft verschillende gezellige en humoristische workshops waar je daadwerkelijk wat van opsteekt. Keuze uit meer dan dertig onderwerpen. Te boeken als bedrijfsuitje, voor vrienden of schrijf je in voor één van de workshops die voor de komende maanden in de agenda staat.
Al Meneers blogberichten in een archief. Hoe mooi wil je het hebben?